The 56th of a Dozen Verses

.
My fear more than Death is failure to realize many of my plans, in case I'm destined to live a shorter life.


Verses I wrote a few minutes ago, effected by severe anxiety and uncertainty...




Ako ay kinakabahan
Sa maaaring mangyari.
Di pa 'ko handang lumisan.

Ako lang ba ang nandito
Sa kalagayang kayhirap?
Isa nga ba 'kong payaso?

Wala naman akong bisyo,
Pero di ligtas sa sakit.
Ayaw ko pang madedo.

Lahat ba ng bayani ay
Kelangang magsakripisyo
Nang gumanda'ng talambuhay?

Ang hirap ng nag-iisa,
Lalo't tambak ang pagsubok.
Utak ko ay nakukulta.

Bakit ang buhay ay laging
Ganyan—sa bawat pag-usad
Ay merong hadlang at daíng?

Kung sakali ngang tutuo
Ang aking 'kinatatakot,
Ano'ng mararamdaman n'yo?

Pasensya na't litó ako
Sa kasalukuyang dagok.
Wag sana masira'ng ulo.

Wag mong sabihing napos ng
Lahat ay wala rin akong
Mapapala. Anak ka ng...!

'gang sa'n ba 'ko susubukan?
Bakit, bayani ba ako?
Di'k' mapigil—kamalasan.

Ako ay nanghihina na,
Malapit na ring sumuko.
Kamatayan, huwag muna.

May sakit daw ako, pero
Sabi ng doktor kanina,
Hindi pa tiyak kung ano.